Po prawie trzyletniej formacji przygotowującej do przyjęcia posług stałych, grupa 24 mężczyzn, którzy są już ustanowionymi lektorami, przeżywała w Gnieźnie swoje dni formacyjne, poprzedzające obrzęd ustanowienia do posługi akolitatu, zaplanowany na wigilię Zesłania Ducha Świętego. Kandydaci w dniach 19-21 kwietnia 2024 roku, przebywając w Centrum Edukacyjno-Formacyjnym Archidiecezji Gnieźnieńskiej, uczestniczyli we wspólnych ćwiczeniach duchowych, czyli rozważaniu Pisma Świętego, modlitwie adoracji i innych praktykach pobożnych. Podczas sobotniej pielgrzymki Diecezji Bydgoskiej do Gniezna wzięli także udział we Mszy Świętej celebrowanej w bazylice archikatedralnej pod przewodnictwem Biskupa Bydgoskiego, który na zakończenie powiedział: „Jesteśmy szczęśliwi, bo są z nami lektorzy ustanowieni, kandydaci do posługi akolitatu, którzy przeżywają tutaj swoje rekolekcje. Cieszę się, że mamy takie wspólnoty”. Części warsztatowej dni formacyjnych przewodził pan Łukasz Wolański z archidiecezji warszawskiej, który od 10 lat pełni posługę ustanowionego akolity. Dzieląc się swoim doświadczeniem wprowadził on przyszłych akolitów w praktykę wykonywania liturgicznej posługi akolity, zwracając uwagę na godne i owocne uczestniczenie w liturgii, a także przygotował do czynności związanych z zanoszeniem Najświętszego Sakramentu chorym.
„Rekolekcje, które odbywały się w Gnieźnie miały wymiar praktyczny i duchowy. Wiedza liturgiczna pana Łukasza, który prowadził dla nas warsztaty wzbudziła w nas podziw i pokazała, jak pięknie można żyć, gdy posługa nie jest tylko pasją, ale jest wypełniona żywą wiarą. Ustanowiony akolita dał nam godny przykład do naśladowania w naszej przyszłej posłudze.” – powiedział Michał Kilichowski, ustanowiony lektor z parafii pw. św. Kazimierza w Łochowie.
Przed przyjęciem posługi akolitatu kandydaci podsumowali egzaminem „ex universa” odbyte studium przygotowujące do posługi, gdzie poprzez udział w wykładach z Pisma Świętego, teologii dogmatycznej, liturgiki oraz innych przygotowywali się do dobrego wypełniania swojej misji we wspólnocie Kościoła.
„Czas bezpośredniego przygotowania do egzaminu był dla mnie okazją do zgłębienia wiadomości dotyczących wiary i Kościoła. W zabieganym świecie, gdy często łapiemy chwile, które możemy przeznaczyć na lekturę dokumentów Kościoła, nieocenione okazują się grupy formacyjne, takie jak ta, skupiająca kandydatów do posługi akolitatu – zaznaczył Krzysztof Rębacz z parafii pw. św. Urszuli Ledóchowskiej z Bydgoszczy.
Z „Dyrektorium Duszpasterstwa Służby Liturgicznej”:
Wśród wiernych świeckich, posługujących w liturgii, „Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego” wymienia na pierwszym miejscu akolitę. Znaczenie tej posługi ukazuje papież Paweł VI w Liście motu proprio „Ministeria quaedam” i Pontyfikał Rzymski w „Obrzędach ustanowienia do posługi akolity.
Do zadań akolity w czasie celebracji liturgii należy: Niesienie krzyża w procesji wejścia, pomoc kapłanowi i diakonowi w czasie celebracji (podając księgę, wodę, kadzidło, rozkładając na ołtarzu korporał, puryfikaterz, kielich, palkę i mszał, rozdając w razie potrzeby wiernym Eucharystię, której jest szafarzem nadzwyczajnym, dokonując puryfikacji naczyń, gdy nie ma diakona). W przypadkach szczególnych może wystawiać Najświętszy Sakrament do adoracji bez udzielania błogosławieństwa. Kościół pozwala mu także, gdy nie ma kapłana lub diakona, prowadzić Wigilię przy zmarłym i prowadzić przy pogrzebie stacje w domu zmarłego i na cmentarzu. Zadania akolity, polegające na wspierania kapłanów i diakonów w budowaniu Kościoła, przedłużają się w codzienność życia wspólnoty. Akolita ma swoją miłością obejmować całe Ciało Mistyczne Chrystusa, a w szczególny sposób troszczyć się o „chorych i słabych”. Idzie on więc ze swoją posługą do chorych leżących w domach i szpitalach, do cierpiących fizycznie i duchowo. Idzie również do tych, którzy są dotknięci różnymi słabościami. Należą do nich niewątpliwie alkoholicy, narkomani, zagubiona młodzież, dzieci bez dostatecznej opieki, czy rozbite małżeństwa. Tym grupom akolita winien nieść właściwą pomoc w codziennych potrzebach i odpowiednie duchowe wsparcie. Osobom, które nie mogą przyjść do kościoła, a pragną Komunii świętej, przynosi on Ciało Pańskie.
